Małżeństwo

Narzeczeni, pragnący zawrzeć związek małżeński, zobowiązani są do zgłoszenia się w biurze parafialnym przynajmniej na trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu w celu spisania protokołu przedślubnego.

Dokumenty potrzebne do sakramentu MAŁŻEŃSTWA:

• dowody osobiste

• aktualna metryka chrztu (tj. z datą do 3 miesięcy wstecz; dotyczy ochrzczonych w innej parafii)

• ostatnie świadectwo szkolne z oceną z religii

• świadectwo bierzmowania (jeśli brak adnotacji na metryce chrztu)

• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej

• Poradnia Rodzinna

• zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego do zawarcia małżeństwa, tzw. konkordatowego, lub akt małżeństwa z USC – jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.

Sakrament małżeństwa

SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA

1659 Święty Paweł mówi: 'Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół ... Tajemnica to wielka, a ja mówię w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła' (Ef 5, 25. 32).

1660 Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta stanowią między sobą wewnętrzną wspólnotę życia i miłości, powstało z woli Stwórcy, który wyposażył je we własne prawa. Z natury jest ono nastawione na dobro współmałżonków, a także na zrodzenie i wychowanie potomstwa. Małżeństwo ochrzczonych zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.

1661 Sakrament małżeństwa jest znakiem związku Chrystusa i Kościoła. Udziela on małżonkom łaski miłowania się wzajemnie tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu udoskonala zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność i uświęca ich na drodze do życia wiecznego.

1662 Małżeństwo opiera się na zgodzie obu stron, to znaczy na woli wzajemnego i trwałego oddania się sobie w celu przeżywania przymierza wiernej i płodnej miłości.

1663 Skoro małżeństwo ustanawia małżonków w pewnym publicznym stanie życia w Kościele, powinno być zawierane publicznie, w ramach celebracji liturgicznej, wobec kapłana (lub upoważnionego świadka Kościoła) oraz świadków i zgromadzenia wiernych.

1664 Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest 'najcenniejszym darem małżeństwa'.

1665 Dopóki żyje prawowity współmałżonek, zawarcie powtórnego związku przez rozwiedzionych sprzeciwia się zmysłowi i prawu Bożemu, jak tego nauczał Chrystus. Osoby rozwiedzione zawierające nowy związek nie są wyłączone z Kościoła, ale nie mogą przystępować do Komunii świętej. Powinny one prowadzić życie chrześcijańskie, zwłaszcza wychowując swoje dzieci w wierze.

1666 Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom rodzinny słusznie jest nazywany 'Kościołem domowym', wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej.

Warunki przyjęcia do Seminarium Duchownego w Poznaniu

Święcenia diakonatu i prezbiteratu są udzielane kandydatom, po odbytej formacji w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu.

TERMINARZ:
Z uwagi na to, że klerycy Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu są jednocześnie studentami WT UAM, kandydaci do Seminarium przechodzą równolegle – zgodnie z terminarzem uniwersyteckim – rekrutację na studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Przypominamy, iż nie ma możliwości podjęcia studiów po zakończeniu rekrutacji przez UAM.

ROZMOWA KWALIFIKACYJNA:
Rekrutacja kandydatów do ASD odbywa się poprzez osobistą wizytę w Seminarium, złożenie odpowiednich dokumentów i osobistą rozmowę z przełożonymi ASD. Prosimy, by kandydaci uprzednio ustalali termin rozmowy z którymś z przełożonych. Umówić się na rozmowę kwalifikacyjną można drogą telefoniczną, przez fax lub e-mail.
Rekrutacja na Wydział Teologiczny odbywa się wyłącznie drogą internetową. Wszelkie stosowne informacje znaleźć można na stronie www.thfac.poznan.pl

DOKUMENTY:
Arcybiskupie Seminarium Duchowne wymaga od kandydatów złożenia następujących dokumentów:
1. Podanie skierowane do Księdza Arcybiskupa z prośbą o przyjęcie do Seminarium (napisany własnoręcznie);
2. Życiorys (napisany własnoręcznie);
3. Metryka sakramentu Chrztu i Bierzmowania;
4. Świadectwo ślubu kościelnego rodziców;
5. Świadectwo ukończenia szkoły średniej i świadectwo maturalne (odpis lub kopia – można dostarczyć po 28 czerwca);
6. Opinia Księdza Proboszcza;
7. Opinia Księdza Katechety;
8. Dwie fotografie (37x52mm, na jasnym tle);
9. Książeczka wojskowa;
10. Świadectwo zdrowia.

Sakrament kapłaństwa

SAKRAMENT ŚWIĘCEŃ – KAPŁAŃSTWO

1590 Święty Paweł mówi do swojego ucznia Tymoteusza: 'Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk' (2 Tm 1, 6). 'Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania' (1 Tm 3, 1). Do Tytusa powiedział: 'W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. Jak ci zarządziłem' (Tt 1, 5).

1591 Cały Kościół jest ludem kapłańskim. Przez chrzest wszyscy wierni uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. Uczestnictwo to jest nazywane 'wspólnym kapłaństwem wiernych'. U jego podstaw i dla służenia mu istnieje inne uczestnictwo w posłaniu Chrystusa, przekazywane przez sakrament święceń, którego misją jest pełnienie służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa-Głowy.

1592 Kapłaństwo urzędowe różni się istotowo od wspólnego kapłaństwa wiernych, ponieważ udziela świętej władzy w służbie wiernym. Pełniący urząd święceń wykonują swoją posługę wobec Ludu Bożego przez nauczanie (munus docenti), kult Boży (munus liturgicum) i rządy pasterskie (munus regendi).

1593 Od początku posługa święceń była udzielana i wykonywana według trzech stopni: jako posługa biskupów, prezbiterów i diakonów. Posługi udzielane przez święcenia są niezastąpione w organicznej strukturze Kościoła. Bez biskupów, prezbiterów i diakonów nie można mówić o Kościele.

1594 Biskup otrzymuje pełnię sakramentu święceń, która włącza go do Kolegium Biskupów i czyni widzialną głową powierzonego mu Kościoła partykularnego. Biskupi jako następcy Apostołów i członkowie kolegium mają udział w odpowiedzialności apostolskiej i w posłaniu całego Kościoła pod zwierzchnictwem papieża, następcy św. Piotra.

1595 Prezbiterzy są zjednoczeni z biskupami w godności kapłańskiej, a równocześnie zależą od nich w wykonywaniu swoich funkcji duszpasterskich; są powołani, by być roztropnymi współpracownikami biskupów. Tworzą oni wokół swojego biskupa prezbiterium, które wraz z nim jest odpowiedzialne za Kościół partykularny. Otrzymują od biskupa misję kierowania wspólnotą parafialną lub określoną funkcję kościelną.

1596 Diakoni są wyświęcani dla zadań posługi w Kościele. Nie otrzymują oni kapłaństwa posługi, ale święcenia dają im prawo do ważnych funkcji w posłudze słowa, w kulcie Bożym, w zadaniach duszpasterskich i charytatywnych, które mają pełnić pod pasterskim zwierzchnictwem swojego biskupa.

1597 Sakrament święceń udzielany jest przez włożenie rąk, któremu towarzyszy uroczysta modlitwa konsekracyjna. Prosi się w niej Boga, by otrzymującemu święcenia udzielił łask Ducha Świętego, potrzebnych dla jego posługi. Święcenia wyciskają niezatarty charakter sakramentalny.

1598 Kościół udziela sakramentu święceń tylko mężczyznom (viris) ochrzczonym, których zdolności do wykonywania posługi kapłańskiej zostały starannie rozeznane. Odpowiedzialność i prawo dopuszczenia kogoś do przyjęcia sakramentu święceń przysługuje władzy kościelnej.

1599 W Kościele łacińskim sakrament święceń – prezbiteratu – jest udzielany w sposób zwyczajny tylko kandydatom, którzy są gotowi dobrowolnie przyjąć celibat i publicznie wyrażają wolę zachowania go z miłości do Królestwa Bożego i służby ludziom.
1600 Udzielanie sakramentu święceń wszystkich trzech stopni należy do biskupów.